Poradnik turysty

Na tle krajów regionu Chile wyróżnia się niskim poziomem przestępczości pospolitej. Zdarzają się jednak przypadki kradzieży, napadów oraz rozbojów, których ofiarami są obcokrajowcy. Najczęściej dochodzi do nich w dużych ośrodkach miejskich takich jak Santiago, Antofagasta, Viña del Mar czy Valparaiso, gdzie liczba przypadków napadów i kradzieży znacząco  rośnie w miesiącach wakacyjnych tj. grudzień – luty.  Miejscem szczególnie narażonym na kradzieże kieszonkowe jest system metra w Santiago. Szczególną ostrożność należy zachować także na dworcach autobusowych, w ogródkach kawiarnianych oraz w rejonach tradycyjnie odwiedzanych przez turystów. Notuje się także przypadki kradzieży na drogach publicznych po zatrzymaniu pojazdu pod pozorem udzielenia pomocy przy usunięciu intencjonalnie spowodowanej awarii np. przebita opona.

W przypadku kradzieży lub napadu należy zawsze zgłosić się na najbliższy posterunek policji lub powiadomić policyjny patrol, celem złożenia formalnego zawiadomienia, które powinno zwierać wykaz skradzionych przedmiotów. Przed podpisaniem zawiadomienia należy zapoznać się z jego treścią. Dokument ten często zawiera zdjęcie osoby poszkodowanej.

O pomoc w tego typu przypadkach można zwrócić się także do coraz częściej spotykanych w poszczególnych dzielnicach dużych miast zmotoryzowanych patroli firm ochroniarskich.

Chile jest narażone na klęski żywiołowe o często katastrofalnych konsekwencjach. Najczęściej występujące zagrożenia to trzęsienia ziemi, tsunami, pożary kompleksów leśnych, powodzie oraz erupcje wulkanów.

Na stronie chilijskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Bezpieczeństwa Publicznego www.onemi.cl/chile-preparado/ znajdują się na bieżąco aktualizowane informacje, dot. tego typu  zagrożeń, w tym  szczegółowe informacje, dot. regionu i intensywności występowania klęsk żywiołowych, wskazówki nt. dróg ewakuacyjnych oraz praktycznych działań, które mogą zmniejszyć ryzyko ich tragicznych skutków.  Informacje i porady jak zachować się w razie trzęsienia ziemi, wybuchu wulkanu lub tsunami są dostępne także w zakładce  „katastrofy naturalne” na stronie WWW MSZ.

MSZ apeluje o zgłaszanie podróży w systemie Odyseusz‎

W przypadku pobytu do 90 dni nie jest wymagana wiza.  Wjazd odbywa się na podstawie ważnego polskiego paszportu. Przy przekraczaniu granicy obcokrajowcowi wydawana jest specjalna karta (Tarjeta de turismo) zawierająca między innymi informację o dacie wjazdu i nazwę granicznego punktu kontroli.  Dokument ten należy okazać przy wyjeździe z Chile.

Osoby zainteresowane zmianą statusu pobytu lub jego wydłużeniem powinny nawiązać kontakt z Departamentem ds. Obcokrajowców i Migracji www.extranjeria.gob.cl/. Urząd ten zajmuje się wydawaniem wiz, uprawniających do pobytu czasowego  w Chile w związku z pracą, nauką lub w pobytu stałego w przypadku zawarcia związku małżeńskiego z obywatelem chilijskim. Osoba planująca pobyt dłuższy niż 90 dni, związany z np. wykonywaniem pracy zarobkowej, nauką lub działalnością naukową powinna ubiegać się o wydanie stosownej wizy przed wyjazdem do tego kraju. Ostatnie zmiany przepisów migracyjnych ograniczyły możliwość uzyskania zgody na przedłużenie pobytu lub zmiany jego statusu. Obcokrajowcy, którzy posiadają zgodę na czasowy lub stały pobyt na terenie  Chile powinni zwrócić się do odpowiedniego dla miejsca zamieszkania urzędu stanu cywilnego o nadanie jednolitego numeru ewidencji podatkowej (RUT). Numer ten jest niezbędny np. w przypadku zakupu samochodu, najmu  mieszkania lub prowadzenia działalności gospodarczej.

W Chile obowiązują restrykcyjne przepisy, dot. wjazdu i wyjazdu małoletnich dzieci. W przypadku kiedy podróżują one same lub tylko z jednym z rodziców czy opiekunem prawnym wymagane jest uzyskanie stosownego dokumentu, sporządzonego przed notariuszem,  zawierającego zgodę obu rodziców lub niepodróżującego rodzica. W tego typu przypadkach niezbędne jest także posiadanie zalegalizowanego odpisu skróconego  aktu urodzenia  małoletniego dziecka.

Obcokrajowcy, których pobyt na terenie Chile  związany jest z turystyką górską  lub prowadzeniem działalności naukowo – badawczej w rejonach przygranicznych powinni uzyskać uprzednią zgodę, wydawaną przez Departament Granicy  Państwowej  i Terenów Przygranicznych Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Wszelkie niezbędne informacje na ten temat można uzyskać odwiedzając stronę internetową:  https://difrol.gob.cl/tramites/expediciones/

W 2018 r. władze Wyspy Wielkanocnej wprowadziły ograniczenia w długości pobytu na wyspie. Aktualnie obowiązujący limit to 30 dni.

W związku trudnymi warunkami pogodowymi, panującymi w okresie zimowym zdarzają się ograniczenia w funkcjonowaniu niektórych przejść granicznych, położonych w rejonach górskich.

Aktualizowaną na bieżąco informację o funkcjonowaniu  granicznych punktów kontroli można znaleść na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Bezpieczeństwa Publicznego: http://www.pasosfronterizos.gov.cl/

Nie istnieje formalny obowiązek posiadania ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych są uznawane warunkowo – zależnie od rodzaju usługi medycznej. Generalnie są akceptowane w przypadku leczenia szpitalnego zaś w sytuacji korzystania z pomocy ambulatoryjnej lub usług pogotowia ratunkowego – istnieją znaczące ograniczenia. Z racji bardzo wysokich kosztów opieki medycznej zaleca się wykupienie polisy  o możliwie szerokim zakresie ubezpieczenia.

W przypadku podróżowania samochodem na innych niż chilijskich tablicach rejestracyjnych istnieje obowiązek posiadania ubezpieczenia SOAPEX.

Nie ma obowiązku szczepień ochronnych. Zaleca się jednak szczepienie przeciw durowi brzusznemu, błonnicy z tężcem, wściekliźnie oraz żółtaczce typu A i B, którą zagrożenie wzrasta w okresie letnim. W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno-epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej.

W Chile notuje się liczne przypadki zarażenia wirusem Hanta. Powoduje on wysoką gorączkę i ciężką niewydolność układu oddechowego (początkowe objawy przypominają objawy grypy). Około 30% przypadków zarażeń, do których najczęściej dochodzi na terenach wiejskich w południowej części kraju kończy się zgonem. Szczególną ostrożność należy zachować w trakcie biwakowania. Rekomenduje się wietrzenie pomieszczeń, przechowywanie żywności w szczelnych opakowaniach, trzymanie odpadów w zapieczonych pojemnikach oraz dbanie o czystość podłóg i blatów kuchennych.

Koszty korzystania z usług prywatnej opieki lekarskiej, która jest na stosunkowo dobrym poziomie  są bardzo wysokie. Cena standardowej wizyty lekarskiej wacha się w granicach 80 – 100 USD. W przypadku wizyty u lekarza – specjalisty cena może przekroczyć 150 USD. Doba pobytu w szpitalu to około 400 USD. Wszelkie płatności za usługi medyczne dokonuje się “z góry”. Opłaty można wnosić zarówno gotówką jak i kartą płatniczą lub kredytową. Wyjątkiem od tej reguły są sytuacje związane z ratowaniem życia.

W przypadku prowadzenia samochodów wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Turyści mogą korzystać z licznych wypożyczalni samochodów, których dostępność stale rośnie. Istnieje obowiązek zapinania pasów bezpieczeństwa. Autostrada Panamerykańska (Ruta 5) jest najważniejszą częścią systemu transportu samochodowego. Korzystanie z dobrze rozbudowanej sieci autostrad jest płatne. Znaczna część dróg regionalnych i lokalnych nie posiada utwardzonej nawierzchni i korzystanie z nich w okresie zimowym wymaga szczególnej  ostrożności. Drogi te są gorzej oznakowane (między innymi brak znaków nakazu) i najczęściej nie posiadają barier bezpieczeństwa. Nie ma problemów z dostępem do stacji benzynowych, choć w niektórych przypadkach mogą być od siebie oddalone o około 250 km. Integralną częścią sieci transportu  są promy samochodowo – osobowe, zapewniające komunikację w południowych regionach kraju (Ruta 7).

Bardzo sprawnie działa komunikacja autobusowa,  w tym połaczenia dalokobieżne.

Chile dysponuje bardzo rozbudowaną siecią krajowych połączeń lotniczych. Porty lotnicze znajdują się praktycznie we wszystkich, większych miastach kraju. Oprócz lotnisk, obsługujących połączenia rejsowe są także lotniska, zapewniające komunikację charterową. Większość portów lotniczych, w tym w Santiago nie jest skomunikowana z centrami miast za pośrednictwem środków transportu publicznego.

Znacznie mniejsze znaczenie mają koleje. Całkowita sieć połączeń pasażerskich liczy około 2000 km. Główna lina to trasa Santiago – Chillan, łącząca stolicę ze środkowym południem kraju.

Wjeżdżając do Chile należy wypełnić deklarację celną. Istnieje obowiązek zgłaszania wwozu środków pieniężnych powyżej 10000 USD. Należy zadeklarować wwóz przedmiotów o znacznej wartości typu profesjonalny sprzęt fotograficzny lub audiowizualny.

Obowiązują bardzo rygorystyczne przepisy fitosanitarne. Istnieje bezwzględny obowiązek zgłaszania wwozu wszelkich niskoprzetworzonych artykułów spożywczych, w tym owoców, warzyw, mięsa, wyrobów garmażeryjnych, serów, miodów, nasion oraz roślin. Wszystkie tego typu towary należy wykazać w deklaracji celno-sanitarnej, której formularz wydawany jest na pokładach samolotów lub w granicznych punktach kontroli. Przy wjeździe wszystkie bagaże są szczegółowo prześwietlane i w przypadku stwierdzenia w nich obecności niezadeklarowanych wcześniej produktów pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego nakładane są wysokie kary administracyjne (do około 400 USD) bez możliwości odwołania się. Szczegółowe informacje, dot. przepisów fitosanitarnych, stosowanych wobec podróżnych są dostępne na stronie internetowej: http://www.sag.cl/ingreso-o-salida-de-chile

Nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT od zakupionych w Chile towarów.

Obowiązuje surowe przepisy w zakresie karania przestępstw, związanych z przemytem i obrotem narkotykami. Ujawniona próba przemytu tego typu substancji zagrożona jest karą bezwzględnego pozbawienia wolności do 5 do 15 lat.

W przypadku wymiany walut w wysokości powyżej 1000 USD trzeba przedstawić dokument tożsamości. Większość płatności można realizować w gotówce (wyłącznie chilijskie peso – CLP) lub za pomocą kart płatniczych lub kredytowanych. W niektórych centrach handlowych obcokrajowcy mogą uzyskać zniżkę (oznakowane sklepy). W dużych miastach coraz bardziej powszechne jest korzystanie z samoobsługowych wypożyczalni rowerów oraz hulajnóg. W stolicy kraju Santiago obowiązuje zakaz poruszania się tymi środkami transportu po chodnikach. Istnieje także nakaz używania kasków. Ze względu na silne natężenie promieniowania słonecznego w okresie letnim należy pamiętać o stosowaniu kremów ochronnych.